Ugly love- Colleen Hoover [PRZEDPREMIEROWO]

Witajcie kochani!

Ugly love
autor: Colleen Hoover
wydawnictwo: Otwarte
data wydania: 13 kwietnia 2016
liczba stron: 339
gatunek: literatura obyczajowa, romans
moja ocena: 9/10













Po tę książkę sięgnęłam dlatego, że niesamowicie zainteresował mnie opis. Kiedy dowiedziałam się, że autorka Ugly love- Colleen Hoover ma zawitać do Polski nabrałam jeszcze większej ochoty i postanowiłam kupić tę książkę w matras.pl, kiedy była w przedsprzedaży. Dzięki tak szybkiej przesyłce książka dotarła do mnie jeszcze 2 dni przed premierą i oto dziś pojawia się recenzja! Pierwsza przedpremierowa recenzja na moim blogu! Jestem tak podekscytowana! <3

"Czasami dopiero w momencie spotkania zdajesz sobie sprawę z tego, jak bardzo ci kogoś brakowało."

Colleen Hoover- autorka bestsellerów New York Timesa. Jej książka "Maybe Someday" została wyróżniona na lubimyczytac.pl i ogłoszona Książką Roku 2015 otrzymując największą liczbę głosów w kategorii literatura obyczajowa i romans. Słynie z powieści takich jak: Hopeless, Maybe Someday. Losing Hope czy Szukając Kopciuszka.

"Czasami człowiek nie ma aż tyle siły, żeby znieść widma przeszłości."

Kiedy Tate- początkująca pielęgniarka, wprowadza się do mieszkania swojego brata, oczekuje, że jej życie nadal będzie nudne i obracające się wokół pracy i uczelni. Jednak to, co ją spotyka przechodzi najśmielsze oczekiwania. Kiedy, przebywając daleką podróż, znajduje się przed drzwiami mieszkania swojego brata, ktoś, kto zdecydowanie nadużył alkoholu śpi pod jego drzwiami. Tate zdruzgotana tym, że nie może w końcu paść do łóżka, tylko musi odsunąć pijanego człowieka z pod drzwi postanawia zadzwonić do brata i upewnić się, czy podał jej właściwy numer mieszkania. Oczywiście okazuje się, że to właściwe mieszkanie, a człowiek, który leży u jej stóp, to przyjaciel jej brata- Corbina. Brat błagając ją, żeby wciągnęła jego kumpla do mieszkania zgadza się i siłą stara się go tam "wtaszczyć". Co się okazuje, przyjaciel Corbina jest bardzo przystojny, a Tate momentalnie do niego ciągnie. Jednak Miles przestrzega jednej zasady w związku: nie pytaj o przeszłość i nie oczekuj przyszłości... 

"Nie ma na świecie niczego, co dałoby się porównać z zapachem świeżego deszczu."

Tę książkę skończyłam dosłownie parę minut temu i jestem tak zdeterminowana, żeby cokolwiek o niej napisać, że musiałam zacząć już teraz! Co tu dużo mówić, jestem po prostu zachwycona! Nie wiem, dlaczego ta książka tak mną zawładnęła, ale po prostu po zakończeniu rozłożyła mnie na łopatki! Fakt, że akcji jako tako nie ma, ale ja czytałam strona po stronie z zapartym tchem! Zastanawiam się, czy ta książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, dlatego, że jeszcze nigdy nie miałam styczności z romansami. Ale muszę stwierdzić, że byłam głupia nie sięgając po takie książki! Pochłonęłam ją w niecałe dwa popołudnia!
Jak już wspomniałam akcja toczy się głównie pomiędzy Tate a Milesem. Wydaje mi się to nieco dziwne, jednak nie miejcie mi tego za złe. to moje pierwsze spotkanie z takim gatunkiem, zawsze czytam książki, w których jest jakaś walka, leje się krew i w ogóle. A tutaj mimo tego, że było mało akcji jako takie, ciągle się coś działo!
Co do bohaterów, zarówno Tate, jak i Miles bardzo przypadli mi do gustu. Ona, mimo tego, że stara się być twardą kobietą, która próbuje się dobrze ustawić w życiu i ukończyć studia, jest bardzo wrażliwa. Natomiast on: przepełniony niezmierzonym bólem przeszłości, przykryty przed światem za maską obojętności i szorstkości. Nie wiem dlaczego, ale uwielbiam takich bohaterów! Jedyne co mnie wkurzało w Tate, to zdecydowanie to, że przy Milesie nie mogła racjonalnie myśleć i wiecznie się na wszystko zgadzała, wiadomo, że miłość zmienia ludzi i zasłania oczy, ale bez przesady! Czasami brakowało mi tego, żeby powiedziała mu stanowcze nie i odwróciła się na pięcie.
Bardzo mnie zaciekawił ogólnie fakt, że autorka postanowiła podzielić rozdziały między Tate a Milesa, jednak nie jest to ujrzana jego oczami teraźniejszość, a przeszłość, która go tak zmieniła w przepełnionego bólem człowieka. Kiedy docierałam już do końca książki miałam łzy w oczach, a powiem Wam, że bardzo, ale to bardzo rzadko płaczę nad książkami. Ostatnią taką książką, przy której polały się łzy był epilog Kosogłosa.
Przechodząc już do bardziej fizycznych rzeczy związanych z książką, powiem o tym, że autorka ma niesamowity styl pisania. Jest lekki, przyjemny, pełen wartości, mimo tego, że nie ma w tej książce długich opisów, jak najbardziej można sobie wszystko przejrzyście wyobrazić. Następnie: okładka!
Szczerze, nie przykułaby mojej uwagi w sklepie w przeciwieństwie do okładki oryginalnej, no ale cóż..

"Nie wierzę w propozycje remisów. To wykręty ludzi, którzy się boją, że przegrali."

Podsumowując książkę polecam z całego serca, jestem zaskoczona, że udało mi się ją przeczytać w tak krótkim czasie i w dodatku jeszcze przed premierą. Świetni bohaterowie, świetna historia, ciekawa i rozdzierająca bólem przeszłość..
Zdecydowanie muszę sięgnąć po inne książki tej autorki, a ona od razu staje się jedną z moich ulubionych. Pewnie z tego rozkojarzenia i podekscytowania tą książką nie zdążyłam opisać tutaj innych rzeczy, ale na ten moment jestem po prostu zahipnotyzowana.. Polecam <3

Do następnego, SilverMoon :*