Dary Anioła: Miasto kości- Cassandra Clare

Cześć i czołem kochani!

Miasto kości
autor: Cassandra Clare
wydawnictwo: Mag
data wydania: 28 sierpnia 2013
liczba stron: 512
gatunek: fantastyka
moja ocena: 8/10












Od pewnego czasu ta książka zaczęła mnie prześladować. Dosłownie! Wszędzie ją widziałam, wszędzie o niej słyszałam, wszędzie mi ją polecali i wszędzie widziałam pozytywne recenzje, aż tu nagle pewnego dnia na spontanie... jadę do księgarni po Miasto kości i już! Pół godziny później miałam ją w swoich łapkach.

"W tym momencie drzwi się otworzyły, a Jocelyn wydała cichy okrzyk.

-Jezu!

-To tylko ja- odezwał się Simon.- Choć już mi mówiono, że podobieństwo jest uderzające."

Cassandra Clare- urodzona w amerykańskiej rodzinie w Teheranie-stolicy Iranu, zasłynęła z serii Dary Anioła oraz Diabelskie Maszyny. Prawdopodobnie natchnieniem do napisania tych książek był krajobraz Manhattanu.

"Kochać to niszczyć, a być kochanym, to zostać zniszczonym."

Clare jest z pozoru zwykłą nastolatką, która wraz z matką mieszka w Brooklynie. Kiedy wybiera się ze swoim najlepszym przyjacielem Simonem na imprezę do klubu Pandemonium jest świadkiem nietypowego zdarzenia. Orientuje się, że tylko ona widzi postaci ze świecącymi mieczami, którzy bez wątpienia polują na jednego z uczestników imprezy. Zagłębia się w świat Nocnych Łowców, niebezpieczeństwa i paktów zawartych pomiędzy istotami zamieszkującymi ziemię: Podziemnymi a Nocnymi Łowcami, którzy mają bronić ludzkości. Jednak okazuje się, że Porozumienia są u kresu wytrzymałości, a ludzie, którzy dawno temu sprzeciwili się im próbują odzyskać swą siłę. Do tego jest im potrzebny Kielich Anioła, który zaginął.

"-Przepraszam, że cię uderzyłam- bąknęła Clare.

Jace przestał nucić.

-Ciesz się, że uderzyłaś mnie, a nie Aleca. On by ci oddał."

Może zacznę od tego, że ciężko było mi napisać zarys fabuły, ponieważ Miasto kości ma bardzo rozległy wątek główny. Dzieje się naprawdę dużo, akcja trwa nieprzerywanie cały czas, a autorka częstuje nas niesamowitym stylem pisania, który bardzo polubiłam. Duże wrażenie zrobiło na mnie to, że pani Clare potrafi zaskoczyć czytelnika w najbardziej nieodpowiednich momentach, w takich, których nikt by się nie spodziewał innego zwrotu akcji.Jest to dla mnie niesamowicie istotne, ponieważ nie lubię, gdy książka jest przewidywalna, a tutaj... woow, kłaniam się nisko! Co do postaci, to są dobrze wykreowani, mają "charakterek" , wolę walki i hart ducha, który przypada na tak młody wiek. Clare, jako bohaterka główna również przypadła mi do gustu. Nie jest z tych postaci, które długo nie potrafią uwierzyć w istnienie świata niewidocznego dla zwykłych ludzi. Ponadto jest bystra, doskonale potrafi się odnaleźć w sytuacji, w której się znalazła i stara się za wszelką cenę chronić najbliższych. Nie jest marudna, płaczliwa ani wkurzająca. Klimat powieści jest świetny! Jest tutaj dużo humoru, uśmiechu, łez i szczęścia. Bardzo podobał mi się pomysł dotyczący runów! Nie spotkałam się jeszcze z takim czymś w żadnej książce i uważam, że jest to genialne! Jadnak wiadomo, jeżeli są plusy, to w książce znajdują się także minusy. W tej książce, przynajmniej dla mnie, minusem był nadmiar informacji, którym autorka niekiedy mnie zadręczała. Nie sposób było to wszystko ogarnąć na raz. Ale to tam taki malutki minusik, który chowa się wśród wielkich plusów.

"Sarkazm to ostatnia deska ratunku, dla osób o upośledzonej wyobraźni."

Podsumowując, książka zaskakuje, rozśmiesza, wzbudza wielkie emocje i zmusza do myślenia. Polecam każdemu! Zarówno tym, którzy zastanawiają się, czy sięgnąć po tę książkę jak i tym, którzy jeszcze o niej nic nie słyszeli chociaż wątpię, czy jest ktoś taki. Polecam z całego serduszka!

Do następnego, 

SilverMoon