Nawiedzone miasteczko Shadow Hills- Anastasia Hopcus

Witajcie kochani!

Nawiedzone miasteczko Shadow Hills
autor: Anastasia Hopcus
wydawnictwo: Nasza Księgarnia
data wydania: 15 czerwca 2011
ilość stron: 352
gatunek: fantastyka
moja ocena: 5/10













Już jakiś czas temu kupiłam książkę Nawiedzone miasteczko Shadow Hills od pewnej dziewczyna na stronie Lubimyczytac.pl. Długo się do niej zabierałam, aż w końcu nadszedł ten dzień...



Główną bohaterką opowieści, a zarazem narratorem jest Persephona Archer, z pozoru zwykła dziewczyna szukająca miejsca na świecie po tragicznej stracie swojej ukochanej siostry Ateny. Niedługo po tej tragedii dziewczynę nawiedzają dziwne sny, które miała również jej siostra. W odziedziczonym po siostrze pamiętniku Phe znajduje wzmiankę o malutkim miasteczku Shadow Hills, z którego Atena dostała list tuż po śmierci, o decyzji przyjęcia jej do szkoły. Czuje, że w tym miejscu kryje się odpowiedź na dręczące ją pytania. Zapisuje się do tamtejszej szkoły i poznaje ciekawych ludzi. Jednak wie, że z miejscowymi ludźmi jest coś nie tak...Zastanawia się dlaczego Atena chciała przyjechać akurat tutaj. Sny zamieniają się w wizje, a dziewczyna czuje, że nie znalazła się tam przypadkiem.



Sama nie wiem, co tutaj napisać. Może zacznę od tego, że totalnie się zawiodłam? Nie stawiałam wysoko poprzeczki tej książce, ale nie wiedziałam, że będzie aż tak źle. Pomysł autorki jest naprawdę ciekawy, ale uważam, że nie potrafiła go rozwinąć. Jeżeli skupić się bardziej na otoczeniu, bohaterach i akcji, uważam, że książka byłaby całkiem przyjemna. A tutaj? Totalna klapa! Mam wrażenie, że autorka na niczym nie chciała się skupić. Bohaterowie są szarzy jak noc listopadowa, akcja praktycznie w ogóle się nie kręci, a otoczenie zalicza się tylko do cmentarza, lasu i szkoły Devenish. Szczerze, zastanawiam się, dlaczego dałam tej książce AŻ 5/10. Może dlatego, że niestety czytałam jeszcze gorsze powieści niż ta. Wszystko jest przewidywalne, nawet nie można wysnuć własnych podejrzeń, ponieważ czarnych bohaterów można wyliczyć na palcach. Zero zaskoczenia! Wszystko od pierwszych stron podane jak na tacy. Klimat powieści w sumie jako tako by uszedł, trochę dreszczyku na cmentarzu, las, porośnięte mchem nagrobki, ale nic poza tym... Zagłębiając się bardziej w bohaterach... w sumie nie, w nich się nie da zagłębić!! Po prostu! Nie da się, gdyż oni nie mają głębi!! Są jak kartka papieru! Cienka i przejrzysta! Nie, ja nie mam siły nic tu pisać, bo nie ma nawet o czym.



Podsumowując, książka jest przewidywalna, akcji praktycznie nie ma, bohaterowie nie są w ogóle wykreowani. Jedyny malutki plusik to klimat, jednak treść z tytułem nie ma nic wspólnego.
Nie polecam, dziękuję, dobranoc!

Buziaki,

SilverMoon